Raphaël Mozes ‘Ralph’ Prins
Raphaël Mozes ‘Ralph’ Prins
Amsterdam 1926 – 2015 Den Haag
Ralph Prins was een Nederlandse beeldend kunstenaar, die zich bezighield met typografie, fotografie, tekenen, schilderen, grafische vormgeving, reclames, drukwerk en monumentaal werk.
familie
Ralph Prins werd geboren als Raphaël Mozes, zoon van Izak Prins. Hij behoorde tot een Joodse familie.
WO II
De gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog waren van beslissende invloed voor zijn verdere leven. Tijdens de Tweede Wereldoorlog belandde hij op de Joodse Kunstnijverheidsschool. Hij bleek talent voor kunst te bezitten en dat talent hield hem min of meer uit de Duitse vernietigingskampen.
Plan-Frederiks
Hij kwam in aanmerking voor Plan-Frederiks, een plan dat met goedkeuring van de Duitse bezetter werd opgesteld door de Nederlandse secretaris-generaal van Binnenlandse Zaken K.J. Frederiks. Zo was hij lid van de ‘Barneveldgroep’, een groep Joodse mensen die door de bezetter in eerste instantie werd uitgezonderd van transport op grond van hun bijzondere verdiensten. Dat waren voornamelijk wetenschappers, kunstenaars, doktoren en industriëlen, samen met hun familieleden. De opvang van deze groep Joden, zo’n 650 in totaal, werd het Plan-Frederiks genoemd.
Deze mensen werden van december 1942 tot september 1943 geïnterneerd in kasteel De Schaffelaar en in De Biezen in Barneveld.
Westerbork
Uiteindelijk werden de leden toch naar Westerbork en daarna naar Theresiënstadt in Tsjechië gedeporteerd omdat één van de sleutelfiguren achter Plan-Frederiks overleed. Ook Ralph Prins werd, zij het met een speciale behandeling, overgeplaatst naar Kamp Westerbork. (De meeste leden van de Barneveldgroep overleefden de oorlog).
In Westerbork kreeg hij tekenles van de beeldhouwer Jobs Wertheim.
Zwitserland
Uiteindelijk is hij op transport gezet naar Theresienstadt. Vanuit dit concentratiekamp werd hij tegen het einde van de oorlog met 200 andere Joden naar Zwitserland gebracht. Daar werden de Joden geruild tegen Duitse generaals.
Zijn motief om in Zürich (Zwitserland) aan de Kunstgewerbeschule grafische kunst te willen studeren was bij de commandant van Theresienstadt doorslaggevend om Prins en zijn familie aan dit transport toe te voegen.
na WO II
Na de oorlog trad Prins in het huwelijk met de zangeres Heent Smits. Uit dit huwelijk werden drie kinderen geboren.
studies
Na de Duitse capitulatie in 1945 begon Prins met een studie typografie aan de Kunstnijverheidsschool Quellinus te Amsterdam. Hij oriënteerde zich daarbij zo breed mogelijk met de bijstudies fotografie, tekenen, schilderen, grafische vormgeving, reclames, drukwerk en monumentaal werk.
Daarna liet hij zich scholen in Den Haag aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten. Uiteindelijk volgde hij ook lessen aan de Hochschule für Gestaltung in Ulm, de Fotoschool Martha Hoepffer en de École de Mime te Parijs (1950).
Prins kreeg les van Gerard Kiljan, Jaap d’ Oliveira, Paul Schuitema en Gerard Vries.
docentschap
Van 1960-1963 gaf Prins les aan de Koninklijke Academie te Den Haag. Van 1966 tot en met 1986 was hij leraar bij de Academie Minerva te Groningen, waar hij o.a. les gaf aan de Friese kunstenaar Jelle Talman.
Een van zijn leerlingen zei over hem;
“Ik heb Ralph Prins als docent meegemaakt in de periode dat hij grafische vormgeving doceerde aan Academie Minerva in Groningen tussen 1966 en 1986. Dat waren bijzondere lessen, want Prins nam uit Den Haag altijd wagonladingen materiaal mee die we dan eerst uit zijn auto moesten ophalen. Aan de hand van al die mappen en dozen werd er dan “lesgegeven” – dat wil zeggen dat je enorm veel te zien kreeg, waarbij Prins vertelde – veel anecdotes en verhalen, maar het ging altijd vooral over de vraag – waarom is iets goed? Gevleugelde uitspraak: “God zit in de details”. Ik heb van geen enkele docent zoveel geleerd als van Ralph.”
In 1967 gaf hij een jaar les aan de Vrije Academie te Den Haag. Leerlingen van Prins waren onder anderen Stella van Acker, Wil Agaatsz, Berto Rietema, Marike Stokker, Kees Versloot en Eva Vorfeld.
monumenten
In 1970 werd het Nationaal Monument in herinneringscentrum Kamp Westerbork door Koningin Juliana onthuld. Het monument, een ontwerp van Ralph Prins, bestaat uit een negentig meter lange spoorlijn, 97 bielzen, omhoog gebogen rails, twee stootblokken, vuile en schone kiezels, een muur van Drentse keien en een tweetal tekstplaten.
In 1987 werd in Barneveld, op het terrein van De Schaffelaar, een monument toegankelijk gemaakt ter herinnering aan de historie van Plan-Frederiks. Ook dit monument is ontworpen door Ralph Prins.
In 1990 maakte hij het herdenkingsmonument bij Het Apeldoornsche Bosch, ter nagedachtenis aan ongeveer 1500 patiënten en personeelsleden van deze Joodse psychiatrische kliniek, die op 22 januari 1943 werden gedeporteerd naar Auschwitz-Birkenau.
Nog een bekend ontwerp (uit 2000) van Prins is het gedenkteken aan de gevel van het vroegere Joods Lyceum in de Voormalige Stadstimmertuin in Amsterdam. Het gedenkteken stelt een ernstig verwrongen davidsster voor.
Verder heeft Prins diverse fotoreportages, portretten en affiches gemaakt. Beroemd zijn zijn affiches voor Amnesty International, die internationaal vele prijzen hebben gewonnen en die indrukwekkend duidelijk maken waar Amnesty voor staat. Tekenend voor Prins was daarbij wel dat de organisatie Amnesty die affiches niet kende; hij had ze gewoon eigenzinnig op eigen houtje gemaakt.
wonen en werken
Prins was een wereldburger. Hij werkte achtereenvolgens in Amsterdam (1945), Den Haag (1946), Parijs (1950), Italië – waar hij industrieel vormgever was voor Olivetti – (1950) en Nijmegen (1951). In de volgende jaren werkte en exposeerde hij in Cuba, Moskou, Japan, Frankrijk, Portugal, Spanje, Curaçao, Roemenië, Italië, Turkije, Griekenland, Rusland en Zwitserland.
prijzen en exposities
In 1994 kreeg hij de H.N. Werkmanprijs. Hij exposeerde in musea over de hele wereld. Zijn collectie is in beheer bij het Nederlands Fotomuseum te Rotterdam.
overlijden
Ralph Prins overleed op 88-jarige leeftijd te Den Haag.
bron: wikipedia / moorsmagazine.com